بازگشت
راه بسوی رستا خیز
وزیراوستا وزیراوستا

              ما کار گزار- راه گزاریم
             ما رهگذ ری سا ده نبودیم
             با عا بری بروی تصا دف نگاه کنیم.
             ما دوستان وهمرهان می شناسیم
              و درلحظا ت تنگ تاریخ:
             درسکوت مرگباربی اشنا یی
             بی ترحمی ونا مهربا نی
            فشرده تر از هرزما نیم
               
                     ×‌ ×‌ × ×
             ما راه مانرا ازمقدسات زمان میدانیم
          این راه همان مسیر شریفیست  کز ابتدا
          پیوند خورده با خط جبین ادمی
          هر انکه را امید بفردا ست
         جولا نگه ی پذیرش او کاروان ماست
     
                      × × × ×
دید گاه ما افق روشن فرداست
      وغیروا قعی نخواهد بود
      تا بتوانیم ا نها ییکه درکناره این راه خسبیده اند
      وگرفتارکابوس سهمگین شب اند
     ازین مخمصه رها یی شان دهیم
              ×××××
       تصویر غم انگیز جدا یی را
        با ید در بیکرانه های
   
        شا مگا هان غر بت رها کنیم
        وبخا طر بسپاریم که :
        تحمل جدایی ها اسان نبود
       یعنی هر کجا خالی از روح زندگی بود
                   ×××××
        وحدت بی هزینه نبود :
 
         انچه ازما گرفت
         یک عمر فرصت ربود
         و انچه نثا رش کردیم
         سینه های سوزان ما بود
         ما امتداد این" خط" اتشین را
         از درون سینه های فراخ مان عبور دادیم.
     
                       ×××××
        کنون ازنام این پبا مد همدلا نه ترین
        شا یسته و سزاوارمیدانیم
        تاازیاران همباورو جدا اندیش
        نوازشگرانه التماس کنیم:
       که تا وقت نرفته است
       دیگرنبا ید شیوه گریزوروح شرم  
      درتصمیم غالب گردد
      وکنجکا وی مردود
     اشنایی را بی مفهوم سازد
    
              ××××××
 
        و درین رستا خیزبزرگ
       عقب گرد قافله ی زمان و
       منت خوردوستان  نباشیم   "
    ×××××
     و به پیشواز وحدت کبیر
     برای اخرین بار 
     مرزهای سکوت را بشکنیم    
    تاریخ را به جاودانه بسپاریم.
 
10 -02-2010


February 21st, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان